Tabriz iran

Nog twee dagen fietsen tot de Turkse grensen dan hebben we er drie weken Iran opzitten.
Vanuit Teheran hebben we vooral door een grote vallei gefietst waar veel groente en fruit wordt geteeld. Veel bonen, tomaten, druiven, meloenen, perziken, appels en peren etc.
Zoals eerder geschreven een zeer gastvrij volk en ook vrijgevig. Je kunt geen foto maken van een fruitstal of boeren die fruit aan het oogsten zijn zonder dat je fruit krijgt aangeboden! Dan een grote meloen, dan een hand perziken of noten, voor ons niet te geloven. Ik heb meegemaakt dat ik wat te eten en drinken haalde in een supermarkt zonder te mogen betalen!
Regelmatig wordt je op het eten gevraagd alleen zijn er veel mensen die geen woord Engels spreken. Dan toch maar vriendelijk proberen te weigeren zonder de persoon te beledigen.
Zoals eerder gemeld zorgt de crisis door de boycot van Trump voor mega inflatie. Konden er drie weken geleden 100.000 reaal krijgen voor een dollar, vandaag al 130.000
Een blikje coca cola voor 20 ct, metro voor 10 ct. Eten soms voor minder dan 3 dollar.
Vandaag in Tabriz, ik geloof de derde stad van Iran met 5.000.000 mensen, weer erg druk maar sfeervol. Evenals Teheran een moderne stad met ongelooflijk veel winkels, en erg veel volk op straat.
Geen baarden of nikabs gezien, natuurlijk wel gesluierde vrouwen die alleen achterin de bus mogen zitten, dat dan weer wel.
Samengevat heeft Iran zeker aan mijn verwachting voldaan, ik keek er erg naar uit doorverhalen van andere reizigers.
Op naar een nieuw avontuur in Turkije, alweer het laatste land van onze fietstocht.