Istanbul Turkije

Vanuit onze vorige rustdag Safranbolu hebben we nog 3 vrij zware fietsdagen gehad met veel hoogtemeters om tot in Sile een kustplaatsje aan de Zwarte Zee  te komen op 65 km van Istanbul. Ook dat gebied is weer enorm mooi met volop ongerepte bossen, rustige goede wegen en af en toe een stadje. Ik had de Zwarte Zee nog nooit gezien dus ook dat was weer een hoogtepuntje om erlangs te fietsen. Op onze laatste kamp in Sile heb ik dan even een duik genomen en sávonds een stevig biertje om dat te vieren. Daar vandaan was het nog een korte rit tot Istanbul waar we met 5 man naar toe reden. Als je dan de eerste blik op de Bosporus krijgt dan schiet er toch wel een brok in je keel, je hebt het gedaan het einddoel is bereikt!! Je denkt terug aan al die voorbereidingen, nierstenen die het vertrek ophielden en de zware inspanningen die je regelmatig nodig had om je dag te volbrengen. Maar je hebt het wel mooi gedaan!

Je ziet alle landen in gedachten weer langskomen, het ongelofelijk mooie Kyrgistan waar ik gelukkig al een keer was geweest en nu weer enige tijd kon doorbrengen. Tadzjikistan met de Pamir Highway een van de hoogste wegen ter wereld waar je over een pas van 4670m fietst over meest erg slechte wegen met die heel vriendelijke bevolking. Oezbekistan waar vooral twee steden uit de oudheid, Samarkand en Bukhara, grote indruk achterlieten. Turkmenistan een van de meest geisoleerde landen ter wereld, zeer  lastig om een visa voor te krijgen, met een aan dictator die zoveel angst inboezemt dat niemand een kwaad woord durft te spreken over hem. Hij die een halve stad bouwt vol waanzinnig mooie dure gebouwen waar niemand woont, alleen voor de buitenkant. Iran het land waarvan bijna iedereen denkt dat er alleen ayatolla´s wonen maar juist een enorm gastvrije bevolking heeft, mensen die alles met je willen delen. Waar je bijna geen foto van een groentekraam of zoiets durft te maken omdat je gelijk wordt overladen met vers fruit. Turkije, veel mensen kennen het strand maar er is zoveel meer te ontdekken in dit enorm grote land, leuke erg gezellige steden,wat afstandelijke vriendelijke mensen, enorme bossen en vooral veel heuvels en bergen.

Wat wel gezegd moet worden over de meeste van deze landen is de ongelofelijke hoeveelheid afval die overal langs de wegen ligt, vooral plastic zie je overal in de bermen, bomen, in de rivieren. Alles wordt uit het raam gegooid en waait alle kanten op. Helaas spant Turkije hier de kroon door alle hellingen rond bebouwing als afvalstort te zien, tranen springen in je ogen als je al die bende overal gestort ziet liggen.

Al met al een enorm mooie ervaring die niemand je ooit meer kan afnemen en waarvan ik tijdens mijn hele reis zo blij ben geweest dat ik de stap heb gezet. Ik heb ongeveer 7800km afgelegd waarvan enkele honderden verplicht met de bus vanwege de aanslag in Tadzjikistan, de enorme drukte rond Teheran wat fietsen te gevaarlijk maakte en twee fietsdagen in Turkije wat door de politie werd verboden vanwege terroristische dreiging. Verder op de laatste dagen na erg mooi weer, vrijwel alleen zon en temperaturen van rond 0 grC in de bergen tot ruim 40 in Oezbekistan. Van zeeniveau 20m tot 4600m in Tadzjikistan Lekke banden zijn me gespaard gebleven.

 Een blog schrijven was nieuw voor mij, iets waar ik duidelijk aan moest wennen ( ja Corine) maar wat ik eigenlijk steeds leuker ging vinden omdat ik daarmee best veel mensen inzicht kon geven in deze vrij onbekende landen. Ik dank jullie dan ook voor de leuke reacties die ik ervoor terug kreeg. En natuurlijk Thea die mij de ruimte geeft om af en toe gekke dingen te gaan doen..